Van 5 t/m 28 september 2025 is in DeNieuweGalerie een expositie te zien van kunstenaars die werken met textiel en garen.

Annette van Waaijen

Annette is fotograaf en werkt voornamelijk figuratief. Vaak werkt ze in een gemengde techniek waarbij foto’s op canvas worden afgedrukt en bewerkt met textiel en borduurzijde. Door gebruik van deze techniek ontstaat er vanuit het platte vlak een werk met fysieke structuur en diepte – een zowel figuurlijke als fysieke gelaagdheid. Het borduurwerk voegt toe, smelt samen met de onderliggende afbeelding en geeft nieuwe betekenis. De onderwerpen liggen altijd dicht bij de kunstenaar en met name licht speelt een belangrijke rol in haar werk. 

‘Het is deze techniek waarbij Annette van Waaijen borduurwerk toevoegt aan de foto’s, die haar werk bijzonder maakt. Het is soms nauwelijks te zien waar draad is gebruikt en waar niet. Er wordt als het ware geschilderd met naald en draad. Opvallend is dat een dergelijke arbeidsintensieve ouderwetse techniek als borduren, zo overtuigend wordt gebruikt binnen de hedendaagse foto9grafie’ (citaat Fries Dagblad).

Emmeke Eijsbouts

Emmeke: 

‘Gewapend met mijn tuftguns, verzacht ik met wol de rauwe realiteit van het leven. Dit begon na afloop van de tropenjaren, die ik bes loot te omarmen als een krachtige inspiratiebron. Zo transformeerde ik onaangename en harde scenes zoals doorgelekte poepluiers, omgevallen borden soep of lekkende borsten, tot zachte, aaibare wandkleden. Hiermee ontstond de serie ‘Something Came In Between’, waarin ik reflecteer op het ouderschap en ruimte bied voor herkenning en erkenning bij jonge ouders.
De verzachtende kracht van wol inspireerde mij om verder te kijken naar de minder prettige kanten van het leven. Door rauwe thema’s zoals menstruatie of medicatiegebruik te vertalen naar zachte, tastbare kunstwerken, geef ik ze een nieuwe, verwarmende dimensie. Het is mijn missie om met wol een complementaire draai te geven aan ongemakkelijke situaties en ze zo te verzachten en bespreekbaar te maken.’

Jet Naftaniel-Joëls

Jet:

‘In mijn werk geef ik nieuw leven aan gevonden of weggegooide materialen, zoals afgedankte brei- en haaknaalden of proeflapjes van wol. Deze worden omgevormd tot unieke sculpturale objecten, waarbij kunst het ambacht overneemt. lk verken de waarde van hergebruik en experimenteer met nieuwe technieken. Zo creëer ik een soort monument voor het ambacht en biedt tegelijkertijd een eerbetoon aan het verleden en een blik op de toekomst.
Door te werken met restmaterialen draag ik bij aan duurzaamheid en onderzoek ik hoe alledaagse objecten een artistieke betekenis kunnen krijgen. Mijn doel is om toeschouwers uit te nodigen anders te kijken naar ‘restafval’ en de schoonheid van ongebruikte materialen te ontdekken. Door deze materialen een nieuwe betekenis te geven, hoop ik een dialoog te stimuleren over de mogelijkheden en schoonheid van hergebruik.’

Netty Gelijsteen

Netty pleit voor een ethiek van kwetsbaarheid, persoonlijke betrokkenheid en een vragende houding. Onzekerheid ziet zij als een waardevolle morele kracht. Ze stelt fundamentele vragen over wat het leven betekenisvol maakt en benadrukt ieders unieke eigenheid. In haar werk creëert ze een gelijkwaardige ruimte waarin zij als verbindende factor fungeert. Zo verbindt ze de esthetische en ethische dimensies van het leven. Met een plan en een materiële drager zet ze het creatieve proces in gang, en nodigt deelnemers uit om actief bij te dragen.
Titels van haar projecten bevatten begrippen die onze relatie tot de wereld kunnen herijken. Deelnemers geven hier nieuwe invulling aan, waardoor kunst het morele en esthetische begrippenapparaat verrijkt. Haar werk verzet zich tegen standaardisering en benadrukt de rijkdom van verschil. Zo maakt zij ruimte voor echte ontmoeting en wederzijdse erkenning.

Petra Ipenburg

Petra:

‘Mijn werk ontstaat vanuit een verlangen om te ontrafelen wat verborgen blijft. Ik werk met gebruikt textiel – lakens, zakdoeken, kleding – doorweven met sporen van emoties, zorg en herinnering. In een van mijn series haal ik antieke zakdoekjes draad voor draad uit elkaar. Een daarvan is van mijn moeder. De zakdoek is een stille getuige van het verdriet waar ze niet over kon praten. Met naald en aandacht onderzoek ik de emoties die erin zijn opgeslagen. Niet om het te wissen, maar om het ruimte te geven. Zo wordt het minder hard en minder zwart-wit.
Herhaling en beweging vormen de kern van mijn werkwijze. In ritmes van draad, stiksel of penseel ontstaat ruimte voor verzachting, verwerking en verbinding. Mijn werk raakt aan wat velen herkennen, maar niet altijd kunnen benoemen: familiebanden, zwijgen, verlies en de behoefte om te begrijpen. Door het verleden te onderzoeken, kunnen we leren over het heden: over wat we met ons meedragen en hoe we dat kunnen verzachten. ‘

Sylvia Leeflang

De jurkjes komen uit een serie die over brugklasmeisjes gaat.
De tere witte jurkjes zitten vol met beschadigingen, reparaties en met scherpe randjes. Je ziet het niet altijd direct en men kan dan ook andere ideeën erop projecteren, die ook goed zijn. Ze zijn allemaal anders, met iets andere eigenschappen. Met wat geluk bewegen ze mee op de wind.
Sylvia werkt in verschillende series, die ook naast elkaar ontstaan, gedurende vele decennia in verschillende materialen. Ze werken als een soort kruisbestuiving en versterken elkaar. Sylvia maakt gebruik van verschillende materialen en werkwijzen zoals acryl op doek en lino en stof. Recent weer vaker installaties. Sylvia vindt het bijvoorbeeld erg leuk om die meisjes zoveel ruimte te geven.

Adres

U vindt de galerie in het Stadshart Amstelveen, winkel 109. Vlakbij entree 8 en lijn 5.
De locatie is te vinden op de informatieplattegronden bij de ingangen.